Mieszkając w domu, gdzie od wielu lat nie jest wykończony balkon warto pomyśleć o jego remoncie. W Przypadku, gdy płyta balkonowa jest bardzo zniszczona, zanim przystąpimy do wykonaniem izolacji przeciwwilgociowej należy koniecznie oczyścić z rdzy skorodowane elementy, a następnie uzupełnić ubytki za pomocą zapraw naprawczych typu PCC. Zaprawy PCC służą do napraw konstrukcji betonowych i żelbetowych.
Gdy nasz dom jest nowy żelbetowe płyty balkonowe nie wymagają takich zabiegów. Wówczas prace można zacząć od przygotowania podłoża, co wiąże się z usunięciem mleczka cementowego. Patem przystępujemy do wykonania warstwy ze spadkiem (o ile nie ma go płyta balkonowa). Powinna mieć ona nachylenie 1,5-2%. Gdy płyta balkonowa nie ma spadków, aby go stworzyć wykorzystuje się do tego jednoskładnikowe zaprawy na bazie cementu modyfikowane polimerami. Pomiędzy płytą balkonową a warstwą spadkową należy nanieść warstwę czepną. Poprawi to przyczepność obu warstw. Zanim przystąpimy do aplikacji warstw izolacyjnych koniecznie trzeba przygotować podłoże, musi być czyste, stabilne, nośne, szorstkie, bez zarysowań i spękań. W przeciwnym razie gorsza będzie jego przyczepność.
Nakładanie izolacji przeciwwilgociowej
Zanim wykonamy pierwszą warstwę trzeba odpowiednio przygotować podłoże. Uwaga, pierwsza warstwa izolacji przeciwwodnej ma zaledwie około 1 mm grubości. Przy aplikacji trzeba zadbać o to, aby rozłożona warstwa była ciągła, bez prześwitów i miała jednakową grubość.
Warstwę izolacji nanosi się przy pomocy pacy o gładkiej krawędzi. Konsystencja materiału umożliwia jego sprawne nakładanie na płytę balkonu oraz na ścianę na wysokość 10-15 cm nad podłożem. Taka opaska (tzw.cokół) powinna być wykonana w taki sposób, aby woda ściekająca po ścianie nie mogła dostać się pod izolację. Szczelnie należy również ułożyć izolację wokół słupków balustrad oraz obróbek blacharskich (zwanych przez fachowców fartuchami).
Jak radzą budowlańcy tuż po wykonaniu pierwszej warstwy należy poczekać około 12 godzin na jej związanie. Po tym czasie warstwa izolacji jest tak mocna i elastyczna, że jej zerwanie następuje dopiero przy wydłużeniu o ponad 400%, co pozwala na przenoszenie odkształceń podłoża – nawet popękanego. Drugą warstwę preparatu – którą jednocześnie przyklejamy płytki ceramiczne – nanosi się pacą zębatą o wymiarze zębów co najmniej 4 × 4 mm. Układa się analogicznie, jak płytki podłogowe.
Jaki rodzaj płytek ceramicznych na balkon?
Kolejnym etapem jest mocowanie płytek ceramicznych, które powinny być układane tak, aby szczeliny pomiędzy nimi nie były mniejsze niż 5 mm. Bardzo istotne jest, aby podczas zakupów płytek ceramicznych przyjrzeć się ich parametrom. Weźmy pod uwagę, że latem temperatura powierzchni na balkonie może wynosić nawet 70 st.C, a nagłe i intensywne opady deszczu mogą spowodować jej obniżenie do 20 st.C. Skrajne różnice temperatury pomiędzy latem, a zimą wynoszą około 100 st.C. Z uwagi na to płytki ceramiczne muszą cechować się niską nasiąkliwością (nieprzekraczająca 0,5%), mrozoodpornością i dużą wytrzymałością na ścieranie. Ich wielkość nie powinna przekraczać 33×33 cm. Zalecane są jasne kolory, gdyż nie nagrzewają się tak bardzo latem w porównaniu do ciemnych, które to przyciągają promienie słoneczne.
Spoinowanie
Gdy tylko dobrze wyschnie klej pod płytkami należy zająć się wypełnianiem spoin. Koniecznie do tego należy wybierać fugi epoksydowe lub uszczelniacze poliuretanowe (oba materiały są elastyczne). Nie zaleca się stosowania zwykłych cementowych zapraw do spoinowania, gdyż szybo się wykruszają i są nieodporne na trwałe zabrudzenia. Po pewnym czasie przenika przez nie woda, która przedostając się pod okładzinę, powoduje jej pękanie, a następnie odspajanie.
Jak potwierdzają eksperci od chemii budowlanej fugi epoksydowe oraz uszczelniacze poliuretanowe nie przepuszczają wody i są odporne na wszelkiego rodzaju zabrudzenia, na przykład z tłuszczu, wina lub kawy. Dodatkowo dzięki właściwościom kleju, fugi nie wykruszają się z przestrzeni między płytkami. Należy jednak pamiętać, aby po skończonej aplikacji usunąć pozostałości materiału z okładziny ceramicznej. Po zaschnięciu mocno przylegają do powierzchni płytek i bardzo trudno się ich pozbyć. Zależnie od rodzaju zabrudzenia fugi czyści się specjalnym preparatem, który ma właściwości rozpuszczające i utleniające.
Najczęstsze błędy popełniane przy wykonaniu izolacji balkonów
Do podstawowych błędów zalicza się przede wszystkim niestosowanie się do założeń technologicznych oraz zasad sztuki budowlanej, oraz wykorzystanie materiałów niskiej jakości. Pamiętajmy, nie zawsze tak jest, że zrobić coś taniej po kosztach znaczy dobrze i na lata. Bardzo często jeżeli zależy nam na trwałości bierzmy pod uwagę materiały z wyższej półki, a na pewno będziemy zadowoleni. Ale jakość materiałów to nie wszystko, ważna jest też solidnie wykonana robota. Wśród błędów często popełnianych jest brak szczelin dylatacyjnych, zastosowanie sztywnej fugi przy obróbce blacharskiej lub balustradzie, niewłaściwe przygotowanie podłoża oraz wady aplikacyjne (nieprzestrzeganie zapisów w kartach technicznych i informacyjnych produktów dotyczących czasu, temperatury i wilgotności). UWAGA nie wolno także przetrzymywanie materiałów w niskiej temperaturze, które w efekcie grozi ich przemrożeniem i pogorszeniem parametrów. Kolejna rada: CZYTAJMY ZALECENIA PRODUCENTA NA OPAKOWANIACH CHEMII BUDOWLANEJ!
