Bardzo często zdarza się, że konieczne jest osuszanie ścian budynku. Są sposoby, aby nie dopuścić do takiego stanu, jednak gdy widoczna jest wilgotność budynku dojdzie, to wówczas powinniśmy podjąć odpowiednie kroki, aby zlikwidować ją w ścianach i poszczególnych elementach naszego domu. Z reguły mówi się o dwóch metodach osuszania ścian, jest to osuszanie nieinwazyjne i osuszanie inwazyjne.
W zakresie osuszania nieinwazyjnego wyróżnia się nagrzewanie, absorpcje, kondensacje, mikrofal i iniekcji. Poniżej opiszemy poszczególne rodzaje tego osuszania.
Metoda nagrzewania polega na wykorzystaniu do osuszania ścian specjalnych urządzeń typu nagrzewnice. Urządzenia te umieszcza się w zawilgoconych pomieszczeniach, nagrzewają one powietrze do temperatury nawet kilkudziesięciu stopni. Sposób takiego osuszania umożliwia intensywne odparowanie wilgoci z warstw powierzchniowych muru, aż do uzyskania równowagi wilgotności, stosownej do wykorzystywanego materiału budowlanego. Jednak ta metoda nie zawsze jest najlepsza, gdyż niekiedy wilgoć z wierzchniej warstwy przegrody może zostać zepchnięta podczas ogrzewania w głąb muru i po wyłączeniu nagrzewnic pewna jej ilość może powrócić na powierzchnię.
Absorpcja z kolei polega na odebraniu wody z zawilgoconych materiałów przez otaczające je suche powietrze. Suche powietrze uzyskiwane jest poprzez urządzenia posiadające środki absorbujące wodę. Do tego rodzaju środku zalicza się żel silikonowy lub krzemionkowy bądź też chlorek litu. Zasada działanie takiego urządzenie polega na tym, że przepuszczane jest wilgotne powietrze z pomieszczenia, a następnie jest ono podgrzewane i jako suche powietrze wraca do tego samego pomieszczenia. Tam znów nasyca się parą wodną i cykl się powtarza.
Kondensacja to inaczej osuszanie powietrza za pomocą skroplenia zawartej w nim pary wodnej. W wyniku takiego zabiegu uzyskujemy obniżenie wilgotności względnej powietrza, zaś wilgoć zawarta w ścianach odparowuje. Potem powietrze zasysa wentylator i przesyła na oziębiający parownik, gdzie następuje kondensacja pary wodnej. Kolejnym etapem jest gromadzenie kondensatu w zbiorniku, z którego to pompa odprowadza jego zawartość do kanalizacji.
Mikrofale to kolejna metoda osuszania. Jest ona podobna w działaniu do funkcjonowania kuchenki mikrofalowej. Tutaj następuje nie tylko powierzchniowe nagrzewanie muru, ale też głębszych jego warstw. Dzięki temu wilgoć obecna w murze zamienia się w parę wodną i przenika na zewnątrz, jak też do wewnątrz pomieszczenia, skąd jest usuwana za pomocą przewodów wentylacyjnych. Jednak trzeba zaznaczyć, że mikrofale jak informują badacze są szkodliwe dla organizmów żywych, dlatego też ich zastosowanie może być ryzykowne.
Z kolei do osuszania inwazyjnego zaliczana jest iniekcja, termoiniekcja i stałe obniżanie wilgotności.
Iniekcja działa na zasadzie stworzenie przegrody hydrofobowej lub uszczelniającej, którą uzyskuje się, opróżniając pory i kapilary z wody i wprowadzając na to miejsce środki hydrofobowe.
Termoiniekcja jest używana w celu utworzenia bariery przed podsiąkaniem kapilarnym. W tym przypadku nawierca się w mokrych murach nieprzelotowych otwory i wdmuchuje się w nie za pomocą zestawu urządzeń termo wentylacyjnych, suche powietrze mające stałą temperaturę i prędkość przepływu. Następnie w osuszonych murach tworzona jest blokada dla wilgoci.
Stałe obniżanie wilgotności to sposób polegający na wprowadzaniu w otwory środka higroskopijnego (chłonącego wodę), zastosowaniu otworów Knappena, albo aktywnych ekranów wentylacyjnych lub elektroosmozy.
