Obecnie najczęściej instalacje wodne w budynkach mieszkalnych wykonuje się z tworzyw sztucznych, rzadziej – z miedzi lub ze stali. Materiały takie jak polipropylen lub pex-al-pex są bardzo tanim rozwiązaniem, ponadto rury z tworzyw sztucznych nie reagują z wodą. Dziś przyjrzymy się bliżej instalacji wodnej wykonanej z miedzi i stali.
Miedź, jak wiadomo jest materiałem bardzo trwały. Wykonana z niej instalacja służyć może nam bez zarzutu przez co najmniej 40–50 lat. W przypadku wystąpienia korozji uniemożliwiającej dalszą eksploatację w krótszym czasie, to powodem z całą pewnością nie będzie to materiał, tylko zły projekt instalacji, nieodpowiednia jakości wody, złe wykonanie spawów. Wiadomym jest, że miedź posiada właściwości hamujące rozwój glonów i bakterii w wodzie (m.in. Escherichia Coli i Legionella).
Wielu ekspertów potwierdzi, że instalacje z miedzi odporne są na działanie promieni UV oraz wysoką temperaturę. Trzeba jednak wiedzieć, że pod jej wpływem znacząco się wydłużają. Hydraulicy przypominają, że w środku powierzchnia przewodów jest bardzo gładka, dzięki czemu nie powstają na niej osady. Wadą rur miedzianych jest natomiast mała odporność na zarysowania. W związku z powyższym tak ważne jest zabezpieczenie ich przed zanieczyszczeniami przez drobne cząstki stałe (typu piasek, zaprawa murarska, drobiny rdzy). Jak wygląda takie zabezpieczenie? Otóż, na wejściu do instalacji instaluje się filtr siatkowy o oczkach nie większych niż 80 μm (0,08 mm).
Rury miedziane stosuje się w instalacjach zimnej i ciepłej wody oraz centralnego ogrzewania. W wielu przypadkach używa się ich również do wykonywania instalacji ogrzewania podłogowego. Specjaliści od hydrauliki przestrzegają, aby nie łączyć nigdy miedzie ze stalą czarną oraz ocynkowaną ani z aluminium! Dlaczego? Takie połączenie jest powodem bardzo szybkiej korozji. Gdy takiego rodzaju połączenie jest z pewnych powodów konieczne, to metale trzeba koniecznie rozdzielić przekładką izolacyjną (dielektryczną). Ponadto stal i aluminium można montować tylko przed miedzią (patrząc w kierunku przepływu wody). Tylko połączenie miedzi ze stalą kwasoodporną nie przyspiesza korozji.
Z czym można łączyć miedź? Spokojnie łączymy ją z innymi metalami w instalacjach centralnego ogrzewania typu zamkniętego. Niekiedy do rur miedzianych instaluje się grzejniki stalowe lub aluminiowe. Wówczas woda instalacyjna powinna być jednak wolna od tlenu, bo to jego obecność sprzyja korozji. Bardzo ważne, aby układ instalacji z miedzi był hermetyczny, aby jak najrzadziej uzupełniać go świeżą wodą!
Rury stalowe… ich główną zaletą jest duża wytrzymałość mechaniczna, mała wydłużalność cieplna, dobra odporność na wysoką temperaturę oraz sztywność (nie wymagają gęstego mocowania). Pośród wad wyliczyć należy: podatność na korozję, spory ciężar, a także chropowatą powierzchnię wewnętrzną, która sprzyja zarastaniu rur kamieniem.
Fachowi hydraulicy radzą, aby w instalacjach zimnej i ciepłej wody stosować rury stalowe ocynkowane ze szwem. Dlaczego takie rozwiązanie? Trzeba pamiętać, że warstwa cynku nie jest odporna na działanie wysokiej temperatury, instalację centralnego ogrzewania wykonuje się z rur czarnych (ze szwem lub bez szwu).
Chcąc zwiększyć trwałość, a zarazem żywotność takich instalacji trzeba zadbać o ich szczelność i o dobrą jakość wody. Dobra rada! Stali ocynkowanej nie używajmy w instalacjach ciepłej i zimnej wody, jeśli woda instalacyjna ma pH mniejsze niż 7,0. Takie warunki powodują, że powłoka cynkowa ulega rozpuszczeniu i następuje korozja stali. Z rur stalowych wykonuje się instalacje tradycyjne – z pionami i odgałęzieniem prowadzonym na ścianach.
