Wełna, styropian, a może inny materiał termoizolacyjny?
Do ocieplania budynków najczęściej stosuje różne odmiany styropianów oraz wełen mineralnych i skalnych, ale znane są także inne materiały termoizolacyjne. Takimi materiałami mogą być np. płyty z wełny drzewnej, natryskowe izolacje celulozowe a także słoma. Najbardziej popularne są jednak styropiany i wełny mineralne. Jakie są między nimi różnice? Materiały te mają porównywalną izolacyjność cieplną, parametrem który o tym mówi jest współczynnik przewodzenia ciepła λ, charakterystyczny dla danego produktu. Średnio przy termoizolacjach oscyluje on przy wartości 0,040, im on mniejszy tym lepszy. Dla styropianów grafitowych wynosi on nawet 0,031, przy wełnach, ale tylko tych stosowanych do ociepleń poddaszy wynosi ok. 0,033.
Obecnie najbardziej popularnym na rynku ociepleń jest styropian. Swą popularność zawdzięcza przede wszystkim niskiej cenie zakupu w porównaniu z wełną. Styropian jest też łatwiejszy w obróbce. W przypadku pracy wełną mineralną konieczna jest ochrona osobista, ponieważ jej włókna drażnią powierzchnię skóry. Wełna jednak jest otwarta dyfuzyjnie, a więc przepuszcza nadmiar pary wodnej z podłoża oraz z wnętrza budynku, dlatego też jeśli istotna dla klientów jest paroprzepuszczalność, wtedy wełna nadaje się do tego najlepiej. Niestety wełna w przeciwieństwie do styropianu może nasiąkać wodą np. technologiczną w nowych budynkach, przez co następuje pogorszenie parametrów izolacyjności termicznej, na szczęście stan taki (w wielu przypadkach w ogóle się nie pojawia to zjawisko) trwa tylko w początkowym okresie eksploatacji nie powodując niszczenia materiału. Ponieważ wełna mineralna jest paro przepuszczalna nadają się do niej tylko tynki paro przepuszczalne, a więc nie można na jej powierzchni stosować tynków akrylowych. Pamiętajmy jednak, że dyfuzja pary wodnej oraz innych gazów przez ścianę nie jest duża i sięga maksymalnie kilka procent. Nie da się ukryć, że za wentyalcję odpowiada wentylacja, a nie ściana. Dzięki paro przepuszczalności wełna na pewno będzie najlepszym i właściwie jedynym rozwiązaniem w przypadku ociepleń budynków drewnianych.
Jedną z najważniejszych cech wełny mineralnej jest jej niepalność, dlatego jest to jedyne rozwiązanie przy ociepleniu poddaszy, oraz do wykonywania tzw barier ogniowych wymaganych przepisami pożarowymi niektórych krajów. Należy jednak zauważyć, że styropian jest materiałem samo gasnącym, a więc po usunięciu źródła ognia nie pali się, a więc nie stwarza on zagrożenia pożarowego. W przypadku elewacji jak wspomniałem na początku stosowane są styropiany białe, które mają porównywalne parametry termoizolacyjności wełnami elewacyjnymi. Oprócz tradycyjnych „białych” styropianów na rynku są też grafitowe, styropian taki ma lepszą izolacyjność cieplną, dzięki temu można zastosować mniejszą jego grubość, co jest bardzo istotne w przypadku niektórych budowli, gdzie nie można zwiększyć obrysu ściany.
Wszystkie materiały termoizolacyjne należy mocować mechanicznie, z jednym wyjątkiem, którym są wełny lamelowe. Te przy stabilnych, nowych podłożach nie wymagają kołkowania (warunki takiego stosowania należy zawsze sprawdzić u danego systemodawcy). Rodzaj materiału termoizolacyjnego po części determinuje nam też wybór kołka, dla wełny mineralnej najczęściej stosuje się kołki z trzpieniem metalowym, dla styropianu z trzpieniem plastikowym. W każdym z przypadków rodzaj kołka należy dobrać do rodzaju podłoża oraz zaleceń producenta.
