Jeżeli ubytki emalii są tak duże, że widoczny jest metal, wówczas można zastosować dwuskładnikowy klej epoksydowy Distal. Klej przygotowujemy bezpośrednio przed użyciem, mieszając ze sobą jednakowe ilości obu składników. W celu zabarwienia żółtawego kleju na biało należy dodać ok. 5% bieli tytanowe lub cynkowej. Klej nakłada się na miejscach uszkodzeń emalii na całkowicie wysuszone (np. suszarką do włosów) i odtłuszczone benzyna ekstrakcyjną podłoże, pozostawia do utwardzenia przez dobę, chroniąc je w tym czasie przed wilgocią. Następnie drobnym papierem ściernym dociera się powierzchnię łaty, zgodnie z profilem wanny. Można też położyć na nie utwardzony klej folie poliestrową Estrofol i wygładzać ja palcami, nadając powierzchni łaty kształt zgodny z kształtem wanny.
Jeżeli uszkodzenia wanny polegają na tym, że w emalii utworzył się niewidoczne gołym okiem kapilary, wewnątrz których zachodzi proces korozji zapoczątkowany myciem wanny kwasem, to uszkodzenia takie są praktycznie nie do usunięcia. Można spróbować, po dokładnym namoczeniu wanny (napełnieniu wodan dłuższy czas z okresowym jej mieszaniem), zamknąć kapilary za pomocą szkła wodnego. W tym celu- po wysuszeniu wanny- miejsca, w których występują plamki rdzy należy zwilżyć, rozcieńczonym woda (1:1), szkłem wodnym, zebrać jego nadmiar ligniną i pozostawić do wyschnięcia. Takie postępowanie należy powtórzyć kilkakrotnie, a na jego zakończenie przetrzeć uszczelnioną powierzchnię odrdzewiaczem Fosol rozcieńczonym wodą (1:1)/ przed zakończeniem tych prac należy, na niewielkiej powierzchni wanny, wykonać próbkę w celu sprawdzenia czy szkło wodne i Fosol nie oddziaływają szkodliwie na emalię, którą pokryta jest wanna.
