Okładziny o dużych formatach, coraz częściej spotykane w nowoczesnych aranżacjach wnętrz, stanowią prawdziwy test umiejętności nawet dla najbardziej doświadczonego wykonawcy. Specyficzne aspekty związane z ich wymiarem, proporcjonalnie niewielką szerokością fug, czy właściwościami fizycznymi gresu sprawiają, że tego typu okładziny wymagają szczególnego podejścia wykonawczego. W ostatniej części naszego poradnika podpowiemy, na co zwrócić uwagę podczas pracy z tak trudnym materiałem.
Ze względu na wymiary, układanie płytek wielkoformatowych wymaga szczególnej precyzji i staranności po stronie wykonawcy. – Podczas montażu płyt wielkogabarytowych obowiązują surowsze zasad niż w przypadku standardowych płytek ceramicznych. Zwiększenie rozmiaru płyty, poza metodologią układania i większą dokładnością pracy, pociąga za sobą także znaczący wzrost wymagań odnośnie przygotowania podłoża i doboru chemii budowlanej – podkreśla Artur Watras, ekspert firmy Sopro. Od czego zacząć?
Podłoże to podstawa
Specjalna metodyka montażu płyt wielkoformatowych zaczyna się już w momencie przygotowania podłoża – wyrównanie stanowi tu bowiem podstawę powodzenia dalszych prac glazurniczych. Należy sprawdzić jego wypoziomowanie, stopień wilgotności, nośność i trwałość oraz odpowiednio je oczyścić.
Przy montażu płyt wielkoformatowych szpachlowanie wyrównawcze to po prostu konieczność. W innym wypadku niedoskonałe podłoże spowoduje niedostateczne przyleganie kleju i – w konsekwencji – pękanie płyt na ścianach (np. podczas montażu wiszących elementów wyposażenia) lub podłodze, szczególnie narażonej na duże obciążenia podczas codziennego użytkowania. – Do wykonania trwałej, pozbawionej nierówności powierzchni polecamy użycie szpachli stabilnych np. Sopro RAM 3®, która daje możliwość układania płyt już po 2 godzinach od aplikacji. Na posadzkach idealnie sprawdzą się też szybkowiążące masy samopoziomujące Sopro NSM 550 lub Sopro FS 45 – rekomenduje Artur Watras, ekspert firmy Sopro.
Rada eksperta SOPRO: Preparat gruntujący wybieramy w zależności od formatu okładziny i rodzaju zaprawy klejącej, którą zamierzamy zastosować. Do okładzin o powierzchni do 0,2 m2 i krawędzi do 60 cm możemy zastosować skoncentrowany preparat gruntujący Sopro GD 749. Natomiast w przypadku większych płyt powinniśmy skorzystać z preparatu gruntującego Sopro EPG 522.
Wielkoformatowa łazienka i taras? Nie zapomnij o hydroizolacji!
Choć wyda się to truizmem, należy raz jeszcze podkreślić, że nawet najwyższej jakości okładzina nie stanowi wystarczającego zabezpieczenia przed przenikaniem wody i wilgoci w niższe warstwy konstrukcyjne. Dlatego absolutną koniecznością jest odpowiednie wykonanie warstwy hydroizolacyjnej, która zapewni bezproblemową eksploatację posadzki przez długie lata, a w przypadku zalania, zminimalizuje jego konsekwencje i ustrzeże przed ponoszeniem niepotrzebnych kosztów oraz będzie stanowić barierę dla rozwoju grzybów i pleśni.
–Do zabezpieczenia podłoża przed wnikaniem wody i wilgoci polecamy stosować uszczelnienia zespolone. W tym celu wykorzystać możemy elastyczne preparaty izolacyjne: Sopro FDF 525 lub Sopro DSF® 523 – rekomenduje Artur Watras, ekspert firmy Sopro. Pierwszy z preparatów to tzw. płynna folia uszczelniająca, idealna do ochrony przed wodą działającą bez ciśnienia w takich pomieszczeniach, jak łazienki, toalety czy inne pomieszczenia sanitarne. Jednoskładnikową, cementową zaprawę uszczelniającą Sopro DSF® 523 można z kolei stosować nawet w przypadku powierzchni o wysokim obciążeniu wodą – np. w brodzikach, saunach czy domowych salonach kąpielowych a także tarasach i balkonach– dodaje Artur Watras.
Dodatkowo, elastyczność uszczelnienia zespolonego wpływa na redukcję naprężeń i zmniejsza ryzyko pękania okładzin, o czym należy pamiętać zwłaszcza podczas pracy z wielkimi formatami.
Wielkie format, duże wymagania
Wybór odpowiedniej zaprawy klejowej do montażu płyt wielkoformatowych to nie lada wyzwanie, bowiem od tego elementu zależy w dużej mierze bezawaryjna praca posadzki. Zaprawa przeznaczona do tego typu wykończenia powinna charakteryzować się podwyższoną przyczepnością (C2) oraz wysoką zdolnością do przenoszenia odkształceń poprzecznych (klasa co najmniej S1, jednak z większości przypadków zalecane jest użycie kleju klasy S2). Takie parametry pozwolą na swobodną pracę posadzki. Pamiętajmy bowiem, że materiały poddane działaniu temperatury zmieniają swoje wymiary, co oznacza, że warstwa łącząca płytki z podłożem musi być przygotowana do kompensowania takiego „działania”, czyli odkształcalna i odporna na zmiany – wynikające z naturalnych uwarunkowań pogodowych czy montażu okładziny na ogrzewaniu podłogowym.
Nanoszenie zaprawy klejowej należy wykonywać w taki sposób, aby wyeliminować występowanie pustek powietrznych, w których mogłaby gromadzić się woda. Można to osiągnąć przyklejając płytki „metodą kombinowaną”, czyli nanosząc na spód płyty warstwę kontaktową, a na podłoże warstwę grzebieniową. Taka technika sprawdza się doskonale szczególne przy układaniu płyt wielkoformatowych typu „Slim”, które mają zaledwie 3 mm grubości, a ich powierzchnia dochodzi nawet do 5 m2 przy wymiarach 3,20×1,60. „Butter – floating” nie tylko zapewnia pełne przyleganie, ale w znacznym stopniu minimalizuje ryzyko odspojenia i wystąpienia innych szkód podczas codziennego użytkowania.
Detal wieńczy dzieło
Bardzo modny i niezwykle popularny trend na bezspoinowe łączenie płytek tworzących jednolitą, gładką powierzchnię szturmem zdobył serce projektantów i inwestorów, zwłaszcza w minimalistycznych, nieco surowych wnętrzach. W przypadku okładzin wielkoformatowych należy być bardzo ostrożnym i już na wstępie poinformować zleceniodawcę o konieczności zastosowania odpowiednich spoin.
Przy dużych formatach okładziny należy stosować elastyczne zaprawy fugowe, najlepiej w klasie CG2 WA – Niezależnie od miejsca montażu wielkiego formatu należy pamiętać, że okładzina, szczególnie na podłodze ogrzewanej „pracuje” i o ile w pomieszczeniach bez ogrzewania podłogowego i przy zastosowaniu płytek gresowych rektyfikowanych można pokusić się o wykonanie bardzo wąskich spoin, o tyle minimalna zalecana szerokość spoiny w przypadku płyt wielkogabarytowych to minimum 3 mm. Podczas wykonywania tarasówrównież niewskazane jest układanie „na styk”. Dobowe i roczne amplitudy temperatur na zewnątrz również sprawiają, że okładzina „pracuje”, dlatego spoiny powinny mieć szerokość minimum 5 mm- dodaje Artur Watras, ekspert firmy Sopro.
Montaż wielkoformatowych okładzin wymaga od profesjonalisty zarówno wiedzy i doświadczenia, jak i odpowiedniego przygotowania – na wszystkich etapach prac glazurniczych. Wybór okładziny decyduje o jej właściwościach montażowych, odpowiednia obróbka płytek wpłynie na szybkość i estetykę pracy, zaś wysokiej jakości chemia budowlana zagwarantuje bezpieczną, bezawaryjną eksploatację. Aby modne wykończenie cieszyło oko klienta przez długie lata warto pamiętać o tym, że to, czego nie widać, czyli fachowa wiedza wykonawcy oraz zastosowanie niezawodnych rozwiązań decyduje o wielkim sukcesie wielkoformatowej aranżacji.
