Stropy drewniane

Do zasadniczych wad stropów drewnianych należy zaliczyć niską ognioodporność, małą trwałość oraz dość znaczna podatność na ugięcia. Stropy drewniane mogą być stosowane:

-w budynkach parterowych,

– w budynkach piętrowych wolnostojących o kubaturze poniżej 1000m²,

– w budynkach tymczasowych,

-w budynkach pomocniczych, jak szopy, magazyny, itp.

Ze względów bezpieczeństwa przeciwpożarowego wymaga się, aby elementy stropów drewnianych były oddzielone od wewnętrznych powierzchni kanałów dymowych o co najmniej 25cm. Aby uchronić stropy drewniane przed wilgocią, która powoduje ich gnicie, należy na belki stropowe stosować drewno przesuszone (15-18% wilgotności), a także zabezpieczyć przed zawilgoceniem końce belek oparte na ścianach. W zasadzie stropów drewnianych nie stosuje się nad piwnicami, z wyjątkiem piwnic bardzo suchych. W stropach drewnianych najczęściej stosuje się belki o przekroju prostokątnym, z tym że ze względu na wykorzystanie wytrzymałości najbardziej ekonomiczny jest przekrój o stosunku wysokości do podstawy od 7:4 do 2:1. W budynkach drewnianych szkieletowych celowe jest układanie belek stropowych w małych odstępach(40…50cm), gdyż można wtedy zaoszczędzić na grubości podłogi: w budynkach murowanych odległość między belkami drewnianymi nie powinny być zbyt małe, ze względu na duże osłabienie muru przez gniazda podporowe. Belki drewniane należy stosować przy rozpiętości stropów do 6m: przy większych rozpiętościach konieczne są podciągi. Belki stropowe układa się wzdłuż mniejszej rozpiętości stropu, opierając je na ściankach nośnych w odstępach 0,80…1m. przy układaniu belek drewnianych należy pamiętać o tym, aby lepsza płaszczyzna belki (tj, z mniejszą liczbą sęków) była skierowana do dołu dla osiągnięcia większej wytrzymałości na zginanie.

Podpory i zakotwienia belek

W ścianie zewnętrznej budynku drewnianego wystarczająco mocnym oparciem i zakotwieniem belki stropowej jest złącze na zamek płetwowy.(rys.1). W ścianie drewnianej szkieletowej belki stropowe opierają się na oczepach (rys.2). Oparcie belki na oczepie ściany wewnętrznej lub na podciągu można wykonać na styk, z podcięciem na podporze i ściągnięciem klamrą.(rys.3a). Gdy powierzchnia docisku belki jest zbyt mała, belki sąsiednich traktów należy opierać mijankowo możliwie ciasno jedna obok drugiej, aby można je było połączyć w sposób przedstawiony na rysunku 3b. (patrz wyżej). Dla lepszego usztywnienia budynku można opacie podciągów na słupach także wykonać według rys. 3a, jednak przy większych obciążeniach stosuje się siodełka oparte na słupach jak na rys. 4. Podciągi są połączone ze sobą klamrami, a z siodełkami-śrubami i klockami.

Na ścianach z materiałów o dużej wytrzymałości na ściskanie (cegła, beton, pustaki żużlobetonowe) układa się belki bezpośrednio na murze, a na ścianach o małej wytrzymałości na ściskanie (np. gazobeton) opera się belki na namurnicy (murałcie) ułożonej na ścianie- jak na rys. 5. Koniec belki (głowa) powinien być oparty na murze na długości równej co najmniej na wysokości belki. Boki i górna płaszczyzna na końcach belki nie powinna stykać się z murem, aby nie następowało zawilgocenie drewna- należy tu zapewnić odstęp ok. 3cm. Końce belek opierające się o ściany należy posmarować środkiem grzybobójczym i dodatkowo zabezpieczyć przed wchłanianiem wilgoci z murów izolacja z papy (rys.6). Nie należy izolować czoła belki, aby nie utrudnić parowania z niej wilgoci. Belkę układa się na wyrównanym zaprawą podłożu. Zamiast tego można użyć impregnowanej podkładki z drewna dębowego.

Jeżeli z uwagi na grubość ściany nie ,można uzyskać odległości czoła belki od zewnętrznego lica muru równej co najmniej 25cm, należy zastosować izolacje z płyt wiórowo-cementowych lub innych na wypadek przemarzania ściany.

W celu usztywnienia ścian budynku obydwa końce belek stropowych powinny być zakotwione w ścianie zewnętrznej kotwią stalową, składającą się z płaskownika 50x10mm i zatyczki z pręta stalowego o średnicy 16…20mm (rys.7). W wewnętrznej ścianie nośnej zakotwienie belek uzyskuje się zazwyczaj przez połączenie ze sobą końców belek klamrami (rys.8) lub przy użyciu płaskownika (rys.9 patrz wyżej). Jeżeli podpora belki wypada w miejscu komina, wówczas przesuwa się miejsce podparcia, zwiększając rozstaw belek (lecz nie więcej niż do 1,5m) lub opiera się belkę na dodatkowej poprzecznicy, tzw. wymianie, który spoczywa z kolei na dwóch belkach stropowych (rys.10).

Rodzaje stropów

Strop nagi składa się z belek i przybitych do nich od góry desek grubości 25…32mm ułożonych: na styk (rys, 11a), na przylgę rys, (11b), na wpust i grzebień (rys. 11c), na listwę (rys.11d),lub na nakładkę polska (rys.11e). Strop ten ma zastosowanie w budynkach gospodarskich (stajniach, spichlerzach itp.) oraz w budynkach jednorodzinnych jako strop poddasza). W celu ocieplenia stropu nagiego poddasza można na nim ułożyć polepę grubości 8-15cm (z gliny, suchego piasku, żużlu, gruzu budowlanego). Jeżeli deskowanie nie jest wystarczająco szczelne, polepę układa się na tekturze lub trwałym papierze.

Strop belkowy z pokryciem z desek i podsufitką składa się z belek, desek nałożonych i przybitych do góry i podsufitki przybitej od dołu (rys.12). górne deski grubości 25…32mm są przeważnie ułożone do czoła, dolne maja grubośc 19…25mm. Strop ten najczęściej jest stosowany na poddaszach w budownictwie wiejskim i wówczas bywa ocieplany jako strop nagi.

Strop zwykły ze ślepym pułapem ma oprócz deskowania górnego i podsufitki trzecie deskowanie wewnątrz- tzw. ślep pułap, na którym ułożona jest polepa na papie. Na ślepy pułap można wykorzystać deski gorszego gatunku grubości 19mm. Oparcie ślepego pułapu najczęściej wykonuje się przy użyciu łat 40x40mm przybitych do belek (rys.13). Warstwę ocieplającą stropu układa się na ślepym pułapie: może ona być wykonana np. z trocin zmieszanych z wapnem. Stropy tego rodzaju łatwo przepuszczają dźwięki, jednak z powodzeniem mogą być stosowane w budownictwie jednorodzinnym.

Strop ze ślepym pułapem i legarami ułożonymi na polepie. Dla złagodzenia drgań, a tym samym przewodzenia dźwięków, deski podłogowe przybija się do legarów ułożonych na polepie (rys.14).

Strop deskowy. W tym stropie belki główne (nośne) są zastąpione przez deski ustawione „na rąb” w odległości 40-45cm. Grubość górnej warstwy wynosi 25mm. Strop ten może być stosowany zarówno na poddaszu, jak i między piętrami. Gdy układa się go bez polepy można tynk położyć na matach z listewek (rys.15) , natomiast gdy stosuje się strop z polepą, należy ułożyć ja na papie umieszczonej na dolnym deskowaniu grubości 19mm, które jest jednocześnie podsufitką (rys.15b). Strop deskowy daje oszczędności deskowań poziomych. Może on być zastosowany w budownictwie jednorodzinnym.

Strop drewniany oszczędnościowy. Często w budownictwie wiejskim stosuje się stropu, w których pola między belkami nośnymi są wypełnione pustakami opartymi na łatach 40x40mm przybitych do boków belek (rys,16). Daje to możliwość znacznych oszczędności drewna, ponieważ nie ma potrzeby montowania ślepego pułapu i podsufitki.